Ρεπορτάζ: Νίκη Μπάκουλη

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Ένα πρωινό Τρίτης ξεκινήσαμε με τη Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson για τη Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων στη Θήβα. Πριν όμως φτάσουμε εκεί, έχω την ανάγκη να σου πω κάποια πράγματα για την πόλη, μια πόλη που δεν φιλοξενεί για πρώτη φορά πρόσφυγες.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στην περιοχή εγκαταστάθηκαν εκτοπισμένοι από την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης. Στο παλαιό δημοτολόγιο του Δήμου, έχουν καταγραφεί ονομαστικά 1600 οικογένειες προσφύγων -ως επί το πλείστον γυναίκες, γέροι και παιδιά, καθώς οι νέοι άνδρες είχαν “χαθεί” στον πόλεμο.

Στην αρχή, όταν οι ντόπιοι τους αποκαλούσαν ακόμα “τουρκόσπορους”, ζούσαν σε απάνθρωπες συνθήκες και παραγκογειτονιές, δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό. Το 1926 δημιουργήθηκε ο -γνωστός ως- Παλαιός Συνοικισμός, των 300 πετρόχτιστων σπιτιών, σε οικόπεδο 26 στρεμμάτων που είχε παραχωρηθεί, εκτός του ιστού της πόλης -εκεί όπου σήμερα βρίσκονται οικονομικοί μετανάστες. Το 1935 δημιουργήθηκαν άλλα τόσα σπίτια, στο Νέο Συνοικισμό (χαρακτηρίστηκε “η μικρή πόλη μέσα στην πόλη”, καθώς ήταν ένθεν της σιδηροδρομικής γραμμής). Με τα χρόνια, έπαψαν να υπάρχουν ντόπιοι και τουρκόσποροι. Είχαν γίνει όλοι ένα, χάριν των παραδόσεων, της τεχνογνωσίας, των διατροφικών συνηθειών που είχαν φέρει μαζί τους οι Μικρασιάτες και υιοθέτησαν οι Θηβαίοι. Πάμε τώρα, παρακάτω.

Share this Story